 |
| A room with a view |
......men så forsvant ho så fort.
Og kor vart ho av.
1. april tok eg ut ferie og 1. mai gjekk eg av med AFP
Og eg må vera ærleg å sei at eg tenkte litt på korleis dagane ville verta. Om dagane til dømes kunne verta litt lange.
Om eg ville verta sitjande å sjå på tv eller i veggen.
Tid ville eg uansett få nok av, var konklusjonen.
Men du verda, her går det unna. Og no er me til og med inne i eit nytt år.
Barnebarn har eg fått og no trillar ho rundt og bablar i veg allereide.
Det deilige med å vera sin eigen herre, er at det kan eg gjera på sparket, nett når eg vil, akkurat det eg vil (innanfor økonomiske grenser vel å merka)
Og sjølvsagt har det resultert i nokre turar i inn og utland.
Så no har eg pause.
Og den pausen har eg på Lærdal sjukehus. Ikkje fordi det er noko alvorleg gale fatt. Men for å fiksa litt på eit kne som alt er fiksa på, men som måtte fiksast litt meir. Og som no skal vera tipp topp i fylgje ekspertisen. Eg har stor tru på ekspertisen.
 |
| "Lunsjbading" |
Det filosoferer eg litt over.
Og går ho så fort som det kjennest ut?
Her må det handlast. Ikkje i varer og tenester, men i opplevingar.
Me lever no, og det må gjerast på beste måte.
Ja, so e da me da - den tida! Nyss heimkomen frå ein månad i sørlege Afrika, fekk eg atter ein gong erfara at tid er noko som kvar dag kjem og ikkje gjekk tapt i går. Nyt dagen, set deg ne' med nytt kne og vent på morgondagen. God betring!
SvarSlett