"Kalo mina" (Gresk for "god månad")

 

Då eg tok ut ferie og gjekk av med afp 1. april, sette eg meg som tidlegare nemnt, ned og tenkte; kva gjer eg med den fridomen som denne situasjonen gjev meg?
Og lukka eg kjende då eg trykka "bestill" på ein einvegsbillett til Kreta, var uendeleg!

Eg må likevel vera ærleg om at tanken på einsemd hadde streifa meg. For framleis dukka saknet etter kjærasten opp i ulik grad, sjølv 7 år etter at han gjekk bort. 
Men eg har ikkje tenkt å lata det styra livet mitt og har levd deretter. 

Og i dag er det ny månad.
"Kalo mina" sa eg til meg sjølv og vende om kalenderbladet til august; 

"Your secret super power is your intuition" stod det å lesa.
Intuisjonen helsa på meg "kalo mina"

Eg går inn i august med jordkloden på fingertuppen, så lenge økonomien og merkverdige virussjukdomar tillet det.

Det vart uansett noko langt anna enn einsemd gjennom denne fyrste delen av mitt afp-tilvære.
Det har gått i eitt sidan dag 1.
Eg har vore både gjest og vert.

Kvar gong eg får spørsmålet; "korleis er det å vera pensjonist?", veit eg ikkje om eg kan svara ærleg, for eg kan ikkje tru at denne overdosen med sosialt samvære kan vara varig. Og her stiller eg meg litt spørjande.

Eit kort resymé frå april til d.d., i form av bilder;

Shetland ilag med Agathe, Bergen ilag med Sissel B, Tønsberg ilag med både Sissel B og Inger L

 

Oslo, Rosendal, jobb i Kabuso

 

Konsert i Bergen saman med bror, i pøsande regn, Oslo med Nina og  Bygdalarm!

Rib-tur på Hardangerfjorden saman med famile frå fjern (USA) og nær (Grova), Kristiansand ilag med syster og "ekstra-bror"

 
Og endeleg - attende i Hardanger.

Uansett - eg har så vidt tatt fram den firkanta kofferten eg arva av salige Vera. Den har stått på vent sidan september 2019. 
Han var fast reisefylgje til Kreta dei tidlegare åra, og gjer nok nytten denne gongen også. 
Framhald fylgjer.