On the road again - endelg

 

Syster mi og eg hadde lenge lenge snakka om at me skulle ta oss ein tur til hytta hennar. Men av årsaker me alle no etterkvart kjenner altfor godt til, har dette vorte utsett og utsett. 

Men endeleg - etter at me begge hadde tatt korona-test, var me klare for hyttetur.
Storasysto mi og eg. 
Dette er no langt på veg historie (april 2021), men eg ynskjer likevel  å tasta ned nokre ord. 

Det medfører ein god del tid i bil, for å nå fram til den utruleg koselege hytta som syster mi og mannen hennar har bygd seg. Men eg var heldig, og fekk låna ein bil som får bu i min tomme garasje, medan eigarane bur i London. 

Jondal, Folgefonntunellen, Røldal, Haukelid og Setesdalen.
Etter 5-6 timar var eg framme – og det same var syster mi, som kom frå den andre sida av landet.

Midt oppi skogen ligg det super hyggjelege lafta hytta Arnestaden
Eit namn som høver godt til roen som fyller meg i det same eg stansar bilen.
Så her det berre å skrella av seg tida og ta inn stillheten.

Er me nordmenn litt sære i samband med fenomenet "hyttetur"?

Uansett er det ei boble med lov til å både eta og drikka godsaker ein ikkje tek inn sånn til dagleg. Og denne delen av hyttekosen, var godt planlagt.
Så det var ingen ting å venta på.

Arnestaden ligg i eit område full av familiær historikk. Forfedrane til svogeren min, kjem frå dette området og me bestemte oss for å gå i nokre spor som nesten var attgrodde. Her bygde tippoldeokelen eller noko slikt, opp eit lite bruk. Og noko av husa står framleis. Kva budde i det vesle fjøset for 150 år sidan? Var det sauer eller kyr. Eller geiter?

Syster mi har særdeles god fantasi. Det skal ho ha. Og etter ein nydeleg kvil i sola var tida inne for å gå attede til Arnestaden. Det var ein liten bris i lufta, som i løpet av den tida me sat der i sola hadde auka så pass at den tok tak i bølgeblikken på løetaket. Og syster mi tolka dette dit hen at her var det folk i løa. Tenk om osv.!! Og eg fylgde opp og dura bort til døra som hang på halv åtte. Det var ikkje vanskeleg å opna ho og eg ropa inn; Hallo! Hallo!
Stille som i grava.

Men då var me igang – og ein halv kriminalroman var forfatta innan me var attende ved hytta. 

Me skratta godt av våre (les syster mi sine) ville fantasiar. 

Hyttetur = spel.
Fram med kinasjakk og Yatzy. 

To netter i freden og roen.
Tusen takk til syster mi for at me fekk det til. 

Og vel verd ein lang køyretur gjennom vakker og mangfaldig natur.