Verdens ende

 

I dag vart det Verdens Ende.

I full blåst etter ein deilig dukkert i havet, kom Sissel og henta meg.

Me tok ein tur i nærmiljøet og endte opp ute på Verdens Ende.

Der traff me på denne karen.
Aune heiter han. 

Men du verda for ein stad! 
Aldeles så ein kan missa pusten!
Og med så pass blest - vart det ekstra stas.

Eg vert så fasinert og eg kjenner meg så overgitt til kreftene i naturen. 
Og  dei sjak ein heller ikkje spøkja med.

Her er ord overflødige.

Dette er plassen for meg!

Det riv godt i hytta i kveld.
Turen går vidare i morgon - og snart kjem regnet.......