Øya - igjen

Å vakna opp til morgonraude fjellsider og varmegrader, til lyden av fuglekvitter og hanegal, kan eg verta vane med.
Det er eg vorten vane med.
Kaffi, strikketøy (ja - tjukk ullgenser til og med) og så frukost på terrassen.
Kva skal eg finna på idag, tru?

Spinalonga - igjen 
Så vart det Spinalonga - som to gonger tidlegare.

I fylgje den venetianske kartografen Vincento Coronelli, har ikkje øya alltid vore ei øy. Han nemnde i 1526, at venetianarane praktiska tala skar av denne delen av halvøya Spinalonga, og skapa øya på kunstig vis.

I 1578 vart øya bebygd med festningsverk og husvære. Og i åra som kom, vart byggverka utvikla, utvida og forsterka.I 1715 erobra osmanske tyrkarar øya og haldt til der fram til 1903.  

Etter det vart øya nytta som koloni for spedalske. Gjennom 54 år vart 730 menneske frakta ut dit i båtar. 36 vart fødde der. Kolonien utvikla seg til eit samfunn svært så velfungerande. Då doktor Gerhard Armauer Hansen oppdaga leprabasillen og det vart utvikla noko medikamentell behandling, gjekk antall sjukdomstilfelle radikalt ned. I 1957 vart kolonien lagt ned og bebuarane flytta attende til sine respektive heimstader på Kreta og i Hellas generelt.

Den siste som forlet øya, var ein prest. Han måtte nemleg halda messe over dei avlidne 1, 3 og 5 år etter dei døydde, og kunne difor ikkje forlata øya før i 1962.

Det var faktisk aktivitet i den vesle kyrkja den dag idag. I ein eim av honningljos, stod presten og messa.
Sjølv om det foregjekk på gresk, gav det ein fred og ro og ein god start på vandringa vidare.

Som sagt, var Spinalonga eit fort. Og øya husa over 1100 innbyggjarar på eit tidspunkt. 

Det kan lesast ut på så mange vis. Til dømes finst det ulike spelebrett innhogga i brusteinane. Noko måtte soldatane fylla tida medan dei var på vakt.

Og heldig for meg, kom eg dit før den stor bølgja av besøkjande frå alle omliggjande etablissement, gjekk i land. Så det var berre å rusla i fred og ro og oppdaga noko nytt som eg aldri har sett før.