Jag stannar tiden

I dag har eg stole overskrifta til ein av dei filmane som har sett spor etter seg. Ein film av Gunilla Bresky om den russiske fotografen Vladislav Mikosha.
Ein film Thomas og eg såg ilag.
Thomas tok seg tid til å vera med meg på kino og sjå to filmar no i vår – det var den eine.
Still Alice var den andre.

Eg har fått nye naboar. To reserverte herremenn, men som seier «hello» når blikka våre møtest på altanen. Me set jo praktisk tala på same altan – kun med ei pleksiglasrute imellom.

Hadde ein merkverdig draum i natt. Eg hadde fått meg ein kvit katt og den var spinn hakke gal. Den beit alt han kom over og budde oppå Krokavatn, kor det var meininga at eg skulle henta den. Men der skulle det vera konsert og me måtte få gjennomført den før eg kunne ta med katten.
Det var så kaldt der oppe, at Åsne Valland og Benedicte Maurset og dei andre som skulle hatt konserten ute, måtte trekkja inn. Inne (likna veldig på Hanguren) var det alt oppteke av The Real Ones, så dei måtte ut att. Og der var det kaldt og katten var heilt sprø.
Så kom kona til gullsmeden (Tove) iført bunad. Og det var så mykje sølvty som eg aldri har sett på ein Hardangerbunad før.
Tyda det den som kan!!

I dag har eg følt at eg stansa tida litt.
Har vandra den andre vegen og vart sitjande å studera bølgene.
Kraftige saker.
Etter å ha inntatt ein god dose d-vitamin til trass for regn i natt,
fann eg meg sjølv brått i ein frisørstol.
Eg sa til dama cut the way you like.
Så lukka eg augene
og vart veldig kort på håret.

Det blæs og damene har pynta rommet mitt.
Det er tomt for Cheeze Doodles.
Og eg har funne ein veldig god raudvin på vinbutikken.
Kor dei også har skikkeleg olivenolje.