Symjebasseng - ein refleks i HF 22.08.

Fyrste snorkletur med ny makker: Gaute
Foto; Mini Nagendran 

Idag vil eg skriva litt om symjebasseng. Eg er svært glad i symjebasseng. Eg er generelt svært glad i å bada. Eg er også svært glad i å symja og gjer det så mykje eg kan året rundt.
Dei siste åra har eg vore heldig og hatt tilgang til ikkje mindre enn to ulike symjebasseng, eitt på Os og eitt i Vikøy. Slikt vert det mange tilbakelagde meter av.

Eg vil i same andedrag som disse orda vert skrivne, nemna at eg av natur er eit rimeleg konfliktsky vesen. Difor er denne refleksen nettopp det den er – ein refleks. Ei mimring om mitt liv med symjebasseng.

Eg starta i NIL-symjegruppa då eg var 7 år. Saman med ei heil røys andre hadde eg symjetrening fleire kveldar i veka. Dei ivrigaste hadde til og med morgontreningar. Dette foregjekk i det 12,5 meter lange bassenget på ungdomsskulen. Me var ivrige og sume tider måtte me symja etter kvarandre i ring for å få plass. Då me hadde vorte skikkeleg rutinerte drog me til Odda, Voss, Bergen, Husnes og like til Stavanger på symjestemne. Nokon av oss kom heim att med premiar og medaljar.

Då eg vart eldre hadde eg gleda av å vera den som lærde symjekunsten vidare til den oppveksande generasjon. Over eitt par titals år er ikkje dette rett få, og dei fleste lærde både å flyta, symja og stupa.

Eg har alltid ynskt meg eit litt større basseng, eit symjebasseng. Eit det er råd å symja sine tusen meter i utan å krasja med naboen. Eit eg har råd til å symja mine tusen meter i utan å krasja bank-kontoen. Eg hadde ein gong ein idé om at me burde byggja eit slikt oppi Tolomarka. Den gongen oppvarma med spillvarme frå bostippen. Men det var den gongen.