Når kneet er godt er allting godt

eller ikkje?

Etter ein særs vellukka operasjon (nemnt i tidlegare innlegg) var eg overmoden til å start i min vanlege kvardag att. Buss – jobb – sosialt samkvem med kjekke folk osb. osb.

Men så enkelt skulle det visa seg ikkje å vera!

Neidå – då skulle det dukka opp, som eit spøkelse frå min tidlege ungdom, fenomenet elveblest.
Dei som har vore borti det, veit at det kan vera ganske så hissig og uuthaldeleg.
Heldigvis ikkje ein dødeleg sjukdom – men ganske enerverande og plagsom og vond.

Det som er av medikament som virka dei to siste gongene eg hadde det, er ikkje å oppdriva i Norge lenger. Og eg har stappa innpå det som er av andre midlar, utan så veldig mykje lindring.
Og jakta på syndaren (det som har sett dette igang) er i full gang.
Kan det vera kaffi? Mjelk? Egg? Fisk? Tomat? Kakao? Nøtter? Appelsiner? Raudvin? Krydder? Kaviar?

Variasjonane i kosten minkar og minkar – og idag vart det pasta med litt pesto på. Godt det – men tåler eg pestoen? Det står no att å sjå.
I morgon.

Elveblest det høyrest nesten ut som noko positivt! Men det kan eg lova dykk – det er det ikkje.
Og den vert rekna som kronisk når du har slete deg gjennom eit klø-helve i seks veker.
Då kan det vera håp om medikament som virkar. 

Om ikkje den forsvinn på dag 42!

I dag er det snø-blest ute,

Dei nyvaska kleda har fått frisk utelukt og ny-snø på seg.
Det er positivt!