Øvstevegen til butikken

Eller Øpstevegen som me seier på Kvammamål.

Det er ikkje noko pittoresk gresk småby eg oppheld meg i, akkurat.
Ganske bra med trafikk som er losa gjennom sentrum av det som eingong var ein pittoresk fiskelandsby. Planane om ein veg utanom, har det vore snakk om lenge. Svært lenge. Men enno er ingen planar landa.
Litt som i Grove, eigentleg. 

Og trafikken er diverre betydeleg større i år enn førre året. Nye hotell vert bygd og det hamrar og grev overalt. Difor held eg meg gjerne litt i utkanten, der det framleis er ro og fred.
Men av og til må ein ut i trafikken. Og i mangel av eit par vesentlege varer, passa det godt å ta ein tur til butikken. 

Tenkte at det må no vera ein veg som er litt rolegare enn den som går forbi huset.  
Og det var det. Ein 4 timars tur over "fjellet", ilagt kaffipause på veg opp og badepause då eg kom ned att på andre sida. 

Trass i at vegen for den meste var asfaltert, traff eg kun ein bil og ein scooter der oppe i høgda.

Ikkje ein gong ei leidningsmast var å sjå. Sauene beita og oliventrea såg ut til bæra godt med frukt. Og det er bra, då det var dårleg førre året.

Det mest skremande eg traff på var to hundar, som heldigvis var godt tjora.
Ellers var det stille og roleg oppetter. 

Går vegen opp går den mest sannsynleg nedover att også. Langs asfaltveg og på stiar, trokla det seg nedover forbi gamle vindmøller mot meir folk og meir trafikk. 
OG meir rusk og rask.

               

Etterkvart som eg nærma meg byen, openberra det seg eit totalt renovasjons-havari.
Utan ord, serverer eg herved eit ørlite potpurri av det som dukka opp langs vegen.
Det heile vart litt underleg.

        

 

        

         Då er det godt å putla seg ned i fjøresteinane og kvila augene på havet